Biblia to nie tyle księga, co zbiór ksiąg, a dokładniej różnych dzieł, które powstały w bardzo odległych odcinkach czasowych. Autorzy biblijni, a było ich bardzo wielu, posługują się wieloma różnymi gatunkami literackimi. Część tradycyjnych gatunków literackich ma swoje pierwowzory właśnie w Biblii, np. psalm czy lamentacje. „Błogosławieni, którzy naśladują Jezusa” – karty pracy dla klasy I liceum i technikum Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy «Bóg z nami». Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do Karta odpowiedzi Ld jako rodowisko ycia, 1. Mchy i paprocie, wersja A Numer Maksymalna zadania liczba punktw 1. 4 A, B, D, E. Poprawna odpowied. 2. 3. Kolejno Plan wydarzeń: 1. Nauczanie Jezusa nad jeziorem. 2. Rozsiewane przez siewcę ziarna padają na różne grunty: a. koło drogi (wydziobane przez ptaki) b. na grunt skalisty (spalone przez słońce) c. między ciernie (zagłuszone przez ciernie) d. na żyzną glebę (wydają obfite plony). Karta Pracy: Ewangelie- przypowieści 1: wypisz słowa odpowiadające wyrazowi przypowieść w języku greckim i hebrajskim 2:Określ jaką funkcje pełni akapit 2 wobec akapitu 1 4: zapisz znaczenie hebrajskiego odpowiednika przypowiesci 5: W jakim celu aktorka posłużyła sie cytatem w akapicie 3 6. Tekst przypowieści znajdziesz również pod zdjęciem. Przeczytaj przypowieść o siewcy. Dla chętnych: obejrzyj fragment filmu. Krok 1. Przepisz do zeszytu. Inaczej parabola - utwór, w którym przedstawiona historia ma, oprócz znaczenia dosłownego, głębszy sens. Służy do zilustrowania pewnych ogólnych zasad ludzkiego postępowania. I. Modlitwa ustna. 2700 Bóg przez swoje Słowo mówi do człowieka. Przez słowa, wypowiadane w myśli lub na głos, nasza modlitwa nabiera kształtu. Najważniejsza jednak jest obecność serca w Tym, do kogo mówimy w modlitwie. To, "czy nasza modlitwa będzie wysłuchana, nie zależy od ilości słów, lecz od zapału naszych dusz" (Św. „Błogosławieni, którzy ufają Jezusowi” – karty pracy dla klasy VIII szkoły podstawowej Karta pracy nr 2 zestaw B Rozdział III „Syn Boży” Maturalne karty pracy − kształcenie umiejętności czytania ze zrozumieniem. części arkusza maturalnego. Zbiór zawiera karty pracy do antyku, Biblii, średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia. Można je wykorzystać podczas omawiania wybranych utworów oraz zagadnień. ujętych w podręcznikach Ponad słowami dla klasy 1. Kliknij tutaj, 👆 aby dostać odpowiedź na pytanie ️ niemiecki karta pracy kl 7 prosze tylko bez glupich odpowiedzi! )): dam naj walkuskaeliza01 walkuskaeliza01 628A8zP. 35,00 zł Karty pracy „Komunikacja: Powiedzenia i przysłowia” to gotowe narzędzie do pracy z dziećmi, które ma na celu, w ciekawy sposób, wspierać ich kompetencje społeczne. Prawidłowe rozumienie przysłów i powiedzeń jest ważnym elementem komunikacji werbalnej. Ich znajomość oraz właściwe używanie ułatwia porozumiewanie się, pozwala lepiej zrozumieć innych i precyzyjniej oddać swoje myśli. Karty są pomocą, którą można zastosować wszędzie tam, gdzie zobaczysz taką potrzebę – w gabinecie, w szkole, w domu. Z powodzeniem wykorzystać je można w pracy terapeuty, psychologa i pedagoga. Z użyciem kart można przeprowadzić zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne, zajęcia korekcyjno-kompensacyjne czy zajęcia rewalidacyjne. Mogą być także wsparciem podczas realizacji Treningów Umiejętność Społecznych. Przydatne mogą być także dla nauczycieli, którzy chcą wraz z dziećmi przepracować ten temat. Po materiały z powodzeniem mogą sięgnąć także rodzice. Karty przygotowane są z myślą o dzieciach w wieku szkolnym. W pakiecie znajdziesz karty przygotowane w dwóch wersjach: czarno-białej oraz kolorowej. Możesz zdecydować czy chcesz wydrukować całość czy poprzestać na jednej wersji. Dzięki świetnej rozdzielczości przygotowanego pliku materiały możesz wydrukować nawet w bardzo dużym formacie. W skład zestawu wchodzi: – 41 KART do samodzielnego wydruku w dwóch wersjach – kolorowej i czarno-białej (w sumie 82 karty) w formacie PDF – opis każdej karty z instrukcją jej wykorzystania oraz klucz odpowiedzi Poznaj opinie użytkowników kart "Jak wszystkie Twoje karty pracy- REWELACYJNE 😁🎉" Ewelina R. "Są świetnie! Już je mam 💚 dziękuje. Jak zawsze jestem w pełni zadowolona 😍" Paulina B. "Polecam. Jestem bardzo zadowolona" Mar P. "Kupiłam i polecam 🙂👍" Kasia "Jak zawsze są rewelacyjne 🙂 Z pewnością będę z nich korzystać" Agata P. "Genialne nowe karty, już dawno szukałam materiałów do pracy z dziećmi, które bardzo dosłownie rozumieją rzeczywistość i nareszcie pojawiły się 🙂" Kasia S. "Kolejna petarda od #EmocjeDziecka. Ania Karcz nie da się ponudzić 😉. Dzisiaj karty doszły i nie byliśmy się w stanie z Oliverem od nich oderwać. Na razie wykorzystane w domu jednak czekam z niecierpliwością by wykorzystać również w pracy. Karty pracy są pomocne, dopracowane, rozwijające. Chapeau bas❤️" Krzysztof K. Bohaterem przypowieści jest „dobry Samarytanin”, przedstawiciel ludu uznawanego przez Żydów za odstępców i wrogów. Jezus przedstawia tę przypowieść odpowiadając jednemu z uczonych w Piśmie na pytanie „Kto jest moim bliźnim?” (ma ono głęboki sens zważywszy na wieloznaczność słowa „bliźni” w języku hebrajskim, które oznaczało zarówno „przyjaciela”, jak i „drugiego człowieka”). Uczeni żydowscy nie mieli wątpliwości, że bliźnim jest członek wspólnoty religijnej i narodowej, którą tworzył naród wybrany, ale nie wszyscy uważali za bliźnich obcych, pogan i Samarytan. Prawne teksty mówiące o miłości bliźniego wyjaśniali w ten sposób, że nie dotyczy ona obcych, cudzoziemców, Samarytan. Samarytanie to grupa etniczno-religijna żyjąca na terenie Palestyny, która powstała po zniszczeniu przez króla Asyrii królestwa Izraela (721 poprzez przemieszanie się ludności żydowskiej z okolic miasta Samaria z kolonistami asyryjskimi osadzonymi przez zwycięskiego władcę. Żydzi uważali ich za heretyków i mieszańców, niegodnych miana Hebrajczyka. Odtrąceni i nie dopuszczani do wspólnego kultu, Samarytanie utworzyli w IV w. odrębną gminę i wybudowali w IV w. na górze Gerazim swoją świątynię. Byli prześladowani. Żydzi utrzymywali stosunki handlowe z poganami, jednak z Samarytanami nie chcieli mieć nic wspólnego. Pewien człowiek podczas wędrówki między Jeruzalem a Jerychem został napadnięty przez zbójców. Droga, którą podążał leżała na pustkowiu i była niebezpieczna. Napastnicy odarli podróżnego ze wszystkiego, porzucając go nagiego i rannego. Drogą, przy której leżał ranny przechodził kapłan – „widział leżącego i minął go”. Kolejny przechodzień – lewita, także sługa Świątyni i przedstawiciel kultu nie okazał także zainteresowania ofierze napadu i skierował się w stronę domu (ich postępowanie można tłumaczyć nakazem zachowania czystości rytualnej). Trzecim człowiekiem na drodze do Jerycha był Samarytanin. Gdy ujrzał rannego „wzruszył się głęboko” pochyla się nad nim i z prymitywnej apteczki podróżnej wydobywa wino do dezynfekcji i środek kojący - oliwę, opatruje nimi otwarte rany biedaka, przewiązuje je drąc na bandaż swoje ubranie, zsiada z muła i wsadza nań poranionego („na wpół umarłego”), sam zaś podtrzymując go idzie pieszo. Gdy dociera do najbliższej gospody zostaje wraz z nieszczęśnikiem razem, by opatrywać jego rany i pielęgnować go. Rano musi wyruszyć w dalszą drogę, więc płaci za opiekę gospodarzowi dwa denary, prosząc, by zajął się chorym. Obiecuje ponadto, że jeśli trzeba będzie dopłacić coś za opiekę, uczyni to wracając. Jezus pyta się uczonego w Piśmie, który z trzech podróżników okazał się „bliźnim”, na co słyszy odpowiedź: „Ten, który mu okazał miłosierdzie”. Chrystus nakazał więc: „Idź i ty czyń podobnie”. Interpretacja „Przypowieści o miłosiernym Samarytaninie” nie nastręcza problemów. Widzimy w niej ludzi pozornie uświęconych i przekonanych o swej czystości, jednak pozbawionych prostych odruchów ludzkich, a przede wszystkim miłosierdzia. Dobrotliwym okazuje się Samarytanin, który, mimo uprzedzeń do Żydów, nie waha się przyjść z pomocą. Nie dba o własną wygodę, ubranie, a także pieniądze. Najważniejszy jest dla niego człowiek. Jezus podkreśla, że bliźnim jest każdy człowiek, bez względu na pochodzenie, rasę, narodowość i każdemu należy się szacunek i troska. Okazać się może, że w przyszłości ten, kogo nienawidziliśmy pierwszy poda nam rękę świadcząc o bezinteresowności i człowieczeństwie. Przypowieść składa się z dwóch części. W pierwszej słuchamy historii napadu na podróżnika i uratowania go przed niechybną śmiercią przez Samarytanina. Drugą stanowi konkluzja: miłość i miłosierdzie nie znają granic. Jezus zaproponował Żydom jako model życia postępowanie Samarytanina. Jeżeli weźmiemy pod uwagę konflikt między Żydami a Samarytanami oraz pogardę, a nawet nienawiść, jaką pierwsi okazywali drugim, wtedy dostrzeżemy, że propozycja Chrystusa była szokująca. Wzorem postępowania został lekceważony i pogardzany Samarytanin. Jezus nie miał nigdy uprzedzeń, o czym świadczy to, że rozmawiał z Samarytanką przy Studni Jakuba u stóp Garizim i przyjął gościnę Samarytan. W Biblii często spotykamy się z historiami, które wypowiedziane są wyłącznie po to, aby na ich przykładzie przekazać pewne prawdy uniwersalne. Są to tzw. przypowieści, którymi tak chętnie posługiwał się Jezus. Historie syna marnotrawnego, czy też miłosiernego samarytanina mają charakter symboliczny. Nie chodzi w nich o konkretne opisywane osoby. Syn to po prostu każdy nawrócony grzesznik. Samarytanin natomiast to człowiek innej obcej wiary, ale szlachetny i ofiarny wobec bliźnich. Charakterystyka przypowieściStreszczenia wybranych przypowieści:Przypowieść o siewcy (św. Mateusz 13 1-9):Przypowieść o miłosiernym samarytaninie (św. Łukasz 10 30-37)Przypowieść o synu marnotrawnym (św. Łukasz 15 11-31)Przypowieść o dobrym i złym drzewiePrzypowieść o kąkoluPrzypowieść o pannach mądrych i głupich Charakterystyka przypowieści Przypowieść, inaczej parabola (z gr. parabole – zestawienie obok siebie) to gatunek literatury moralistycznej, jest utworem narracyjnym, jej istotą jest schematycznie ukształtowana fabuła (niesamodzielna). Przedstawione postacie i wydarzenia ważne są jako przykłady uniwersalnych prawideł ludzkiej egzystencji, postaw wobec życia i kolei losu. Świat przedstawiony w przypowieści stanowi zbiór sytuacyjnych wykładników jakiejś ogólnej prawdy moralnej i filozoficznej czy religijnej. Właściwa interpretacja przypowieści polega na odkryciu sensu alegorycznego, bądź moralnego. Gatunek ten pojawia się w literaturze wszystkich czasów – od prastarej baśni, mitu do współczesnych powieści. Przypowieść stała się źródłem stylizacji literackiej np. Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego Adama Mickiewicza. Była ona uprzywilejowaną formą literatury religijnej Dalekiego i Bliskiego Wschodu, zwłaszcza na gruncie buddyzmu i judaizmu. Grecja nazwa parabole wyraża istotę budowy tego gatunku. Przypowieść zestawia dwie rzeczywistości – pierwsza jest obrazem życia codziennego (świat przedstawiony), druga nie jest uchwytna zmysłowo, znajduje się w sferze pojęciowej np. moralnej – dobro lub zło, wina i odpowiedzialność człowieka. Podobnie jak przypowieść zbudowane są baśnie, w których schematycznie ukształtowana fabuła (świat czarno-biały, nie zindywidualizowane postacie np. dobra wróżka, zły czarownik, macocha-sierotka, źli bracia i dobry Jaś) służy wykładni moralnej. Baśń różni się jednak zasadniczo od przypowieści: występują w niej elementy fantastyczne, a prawda moralna strona dotyczy wyłącznie świata naturalnego, egzystencji ludzkiej. Przypowieść biblijna, a szczególnie Ewangelia odznacza się sobie tylko właściwymi cechami. Najpierw zauważymy, że termin przypowieść pojawia się w biblii około 100 razy, właściwych przepowiedni jest jednak znacznie mniej. Autorzy biblijni określają bowiem tym mianem różne gatunki pokrewne, spełniające także cele dydaktyczne tzn. pouczające w kwestiach moralno-religijnych. Przypowieściami nazywamy także przysłowia i sentencje lub porównania i podobieństwa zaczynające się zwykle formułką: Królestwo niebieskie podobne jest do… albo Z czym porównamy Królestwo Boże? Właściwa przypowieść jest zamkniętym opowiadaniem, o dość rozwiniętej chociaż schematycznej fabule, w której jednak każde ogniwo jest znaczące i każde trzeba wyjaśnić w powiązaniu z całością przekazywanej nauki. W Ewangeliach znajdziemy wiele przypowieści – opowiadań, czy obrazów o rożnie kształtowanej wartości fabularnej, wyjaśniających ciągle od nowa te same prawdy religijne i moralne. Zrozumienie i interpretacja przypowieści wymaga przejścia od znaczenia dosłownego do znaczenia alegorycznego albo symbolicznego. Odmianą przypowieści jest tzw. przykład (łac. exemplum), czyli opowiadanie, w którym znacząca jest dosłowna warstwa fabularna, np. przypowieść o bogaczu i Łazarzu, o faryzeuszach i celniku. W tych przypowieściach postacie i zdarzenia nie mają sensu alegorycznego, znaczą dosłownie jako przekład postawa moralnych. Przypowieści biblijne stały się bogatym źródłem literatury kształtującym wzory osobowe oraz różnych stylizacji. Z przypowieści przeszły na stałe do języka takie wyrażenia jak, np. wdowi grosz. Streszczenia wybranych przypowieści: Przypowieść o siewcy (św. Mateusz 13 1-9): Kiedy wokół Jezusa zebrał się tłum, On przemówił do ludzi, a głosił swoją naukę w formie przypowieści. Siewca szedł siać ziarno. A kiedy siał niektóre ziarna upadały na drogę i zostały podeptane lub wydziobane przez ptaki. Inne ziarna upadły na skałę, a kiedy tam wzeszły, uschły, ponieważ nie miały wilgoci. Jeszcze inne ziarna upadły między ciernie, które rosnąc zagłuszały zboże. Kolejne ziarna upadły na żyzną ziemię i te właśnie wydały plon stokrotny (ziarno jest tu słowem rzuconym przez Boga). Wnioski płynące z przypowieści o siewcy: człowiek powinien przyjmować słowo boże i wcielać je w życie, słowo boże należy przekazywać innym. Przypowieść o miłosiernym samarytaninie (św. Łukasz 10 30-37) Pewien człowiek idąc z Jerozolimy do Jerycha został napadnięty przez zbójców. Obrabowali oni wędrowca, poranili i na wpół żywego zostawili na drodze. Przypadkiem szedł tamtędy kapłan, ale nie zatrzymał się i nie udzielił pomocy rannemu. Podobnie zrobił Lewita, spojrzał tylko na okaleczonego i poszedł dalej. Przejeżdżał tamtędy też Samarytanin, który udzielił pomocy nieznajomemu i zawiózł go do gospody. Tam Samarytanin dał 2 denary gospodarzowi, aby ten opiekował się okaleczonym człowiekiem. Z tych trzech tylko Samarytanin godny jest miana bliźniego i tak powinni czynić wszyscy. Jest symbolem bezinteresownej pomocy. Współcześni samarytanie: Anna Dymna, Jolanta Kwaśniewska, Jan Paweł II Przypowieść o synu marnotrawnym (św. Łukasz 15 11-31) Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy syn zażądał połowy ojcowskiego majątku, a kiedy go otrzymał ruszył w dalekie strony. W obcym kraju roztrwonił majątek i zaczął cierpieć niedostatek, ponieważ nastały lata głodu. Poszedł więc do pewnego obywatela aby ten dał mu pracę. Człowiek ów wysłał syna marnotrawnego na swoje pola, aby pasł świnie. Wtedy młodzieniec zastanowił się i wspomniał gospodarstwom ojca. Tam zawsze każdy parobek miał pod dostatkiem chleba, podczas gdy on musiał cierpieć teraz głód. Młodzieniec postanowił więc wrócić do ojca. Wyznał swoją winę wobec Boga i ojcowskiego prawa chciał prosić by ojciec przyjął go na najemnika. Ten jednak dostrzegłszy z daleka powracającego syna wybiegł mu naprzeciw i uściskał go. Nakazał też swoim sługom przynieść bogate szaty, pierścień i sandały aby ubrać syna. Rozkazał zabić tłustego cielaka i wyprawić ucztę na znak radości, że powrócił ten którego uznano za zmarłego. W tym czasie starszy syn był w polu. Wracając do domu zobaczył zabawę. Zawołał więc jednego ze sług i zapytał co się stało. Sługa odrzekł, że ojciec kazał zabić cielę i wyprawić ucztę ponieważ powrócił jego młodszy brat. Starszy syn rozgniewał się i nie chciał wejść do domu. Wtedy wyszedł ojciec i poprosił syna by przyłączył się do zabawy. Starszy syn odpowiedział z goryczą, że pomimo poświęcenia i pracy, którą wkłada w gospodarstwo ojca, ten nigdy nie podarował mu nawet koźlęcia, aby mógł ucztować z przyjaciółmi. Młodszemu zaś, który roztrwonił majtek z nierządnicami, wyprawia ucztę i zabawę. Na te słowa ojciec odrzekł, że wszystko co posiada jest wspólne – co ojca to i syna, a nadszedł dzień radości, bo ten który zaginął odnalazł się: ten brat twój był umarły, a ożył. Przypowieść opowiada o bożym przebaczeniu. Charakterystyka młodszego syna i jego przemiana: Młodszy syn był ciekawy świata, dlatego wziął połowę majątku ojca i ruszył w podróż. Był rozrzutny i lekkomyślny, nie przemyślał co może się stać gdy wszystko wyda. Impulsem do przemiany był głód i wyjadanie resztek z koryta. Jaki jest sens metafory: „ten brat twój był umarły, a ożył|? Sens powyższej metafory jest taki, że gdy syn czynił grzechy oddalał się od Boga i od swojego ojca. Był „martwy” lecz gdy zrozumiał swój błąd, zwrócił się ze skruchą do ojca i przeprosił go. Znów „ożył” i jego więź z Bogiem wróciła. Co słowa ojca mówią o jego postawie wobec młodszego syna? Słowa mówią o tym, że obu synów kochał ponad życie, bez względu na to co czynią. Wybaczył synowi błąd, gdyż liczyło się tylko to, że wrócił i okazał skruchę. Dlaczego starszy syn miał pretensje do ojca? Starszy syn nie potrafił zrozumieć dlaczego ojciec zorganizował wielki bal na cześć jego brata. Syn trwał przy ojcu, pomagał mu w codziennym życiu, a starzec niczym mu się nie odwdzięczył. Jaki jest symboliczny sen przypowieści o synu marnotrawnym? Przypowieść o synu marnotrawnym można zrozumieć jako dwojaką postawę syna wobec Boga (czyli podstawy dwóch synów względem ojca). Starszy syn prezentował podstawę oddania i wiary w Boga oraz wierności. Natomiast młodszy człowieka, który odchodzi od Boga, lecz potem zauważa swój błąd i wraca. Ojciec reprezentuje postawę miłosiernego Boga, który wybacza błędy i ponad wszystko kocha swoje dzieci. Bóg jest łagodny i czeka na nawrócenie każdego człowieka, który zbłądził. Wnioski płynące z przypowieści o synu marnotrawnym: należy wybaczać nawet największe krzywdy, należy cieszyć się gdy człowiek błądzący nawraca się, każdy rodzic kocha dzieci bezwarunkowo, nigdy nie jest za późno na nawrócenie. Przypowieść o dobrym i złym drzewie Drzewo poznaje się po owocach. Jeśli wydaje zły owoc to jest złe, a jeśli dobry to jest dobre. Przypowieść o kąkolu Zły człowiek zasiał gospodarzowi pomiędzy pszenicę ziarno kąkolu. Kiedy robotnicy zapytali czy wyrwać chwasty, gospodarz odparł, że nie bo mogą też przypadkowo wyrwać pszenicę. W czasie żniw kazał najpierw zbierać chwast, powiązać go w snopki i spalić, a potem zwieść pszenicę do spichlerza. Przypowieść o pannach mądrych i głupich Dziesięć panien oczekiwało pana młodego. Pięć z nich zapomniało oliwy do swoich lamp. Poszły więc ją kupić, ale gdy wróciły zastały zamknięte drzwi. Nie wpuszczono ich na zabawę. Na koniec Jezus powiedział: Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny, czyli należy zawsze być przygotowanym na nadejście Pana. Sudoku muzyczne to zadania obrazkowe dla młodszych przedszkolaków lub dzieci, które nie miały jeszcze styczności z takimi zadaniami. Są to zagadki wprowadzające, na małej planszy składającej się z 9 pól. Sudoku gimnastykuje umysł i zapewnia świetną zabawę. Co jest w … Pięciolinia składa się z pięciu poziomych linii, pomiędzy liniami znajdują się pola. Prezentujemy kilka ćwiczeń, które pomagają utrwalić i rozróżnić nuty na polach i liniach. Co znajduje się w zestawie? Zestaw zawiera trzy kartki w formacie A4, na których znajdziesz … „Kodowanie – flagi Azji” to zestaw zawierający zakodowane flagi azjatyckich państw. Dziecko koduje według podanych współrzędnych na prostokątnych planszach. Kodowanie – flagi Azji W zestawie znajdują się 3 kartki A4. Na każdej kartce są zakodowane dwie azjatyckie flagi. Państwa, które … „Kodowanie – flagi Europy” to zestaw zawierający zakodowane flagi europejskich państw. Dziecko koduje według podanych współrzędnych na prostokątnych planszach. Kodowanie – flagi Europy W zestawie znajdują się 3 kartki A4. Na każdej kartce są zakodowane dwie europejskie flagi. Państwa, które … „Zabawy z nazwami dźwięków” to zadania, które pomagają utrwalić nazwy dźwięków i ich położenie na klawiaturze. Z tymi zadaniami dziecko może pracować z dala od fortepianu. Nazwy dźwięków – karty pracy Zestaw składa się z 6 stron A4. Na każdej … „Nauka pisania – niemieckie zdania” to zestaw pełen podstaw! Pobierz, wydrukuj i poproś dziecko o przepisanie niemieckich zdań. Co jest w zestawie? „Nauka pisania – niemieckie zdania” to karty pracy, dzięki którym upieczesz dwie pieczenie na jednym ogniu: Twoje dziecko … „Zabawy z wartościami nut” to świetne narzędzie do powtórki wartości nut. Twoje dziecko koloruje, koduje i liczy, dzięki czemu utrwala sobie wiedzę. Jeśli to jego pierwsza styczność z wartościami rytmicznymi, to polecamy najpierw krótkie wprowadzenie teoretyczne i nasze fiszki. Wartości … Angielskie słówka to seria, która pomaga dziecku utrwalać nowe słowa. W tym artykule zajmiemy się słowami z kategorii części ciała. Bazując na Fiszki – słownictwo A1 (podstawowe), które zawierają ponad 1000 angielskich słów wymaganych na poziomie podstawowym A1, prezentujemy ilustrowane … Twoje dziecko też uwielbia kolorować? To zajęcie może wydawać się mało kreatywne, chyba że… połączymy je z rozwojem! Odpowiednio przygotowane kolorowanki mogą pomóc Twojemu dziecku lepiej grać w szachy. Kolorowanki szachowe Jeżeli Twoje dziecko wie jak ruszają się poszczególne figury, … „Kodowanie – łatwe obrazki dla najmłodszych” to zestaw zawierający łatwe zadania na planszy o wymiarach 9 na 9 kratek. Jeśli to pierwsze kodowanki Twojego dziecka, bądź przy nim i wytłumacz mu dokładnie, jak powinno wykonać to zadanie. Z biegiem czasu, …